ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ
Ο στόχος αυτής της συνεδρίας είναι να μεταμορφώσει τους φόβους μας. Προτείνουμε μια σειρά δυναμικών ασκήσεων που θα συμβάλλουν προς αυτή την αποδοχή. Μετά από αυτό το σημείο, μπορούμε να πάμε σε άλλα μέρη χωρίς φόβο, χωρίς ετικέτες και χωρίς εμπόδια. Ο αυτοσχεδιασμός μας ελευθερώνει και μας φέρνει πιο κοντά στους άλλους.
Αυτή η συνεδρία θα μας συνδέσει με έναν πραγματικό τρόπο με τους συναδέλφους μας. Θα μάθουμε να παρακολουθούμε και πάνω από όλα, θα αφήσουμε τον εαυτό μας να φανεί/να τον δουν οι άλλοι. ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. «Αυτός είμαι εγώ.»
Στο τέλος της συνεδρίας, θα μπορέσουμε να αναστοχαστούμε σε σχέση με την κατανόηση του φόβου της απώλειας και την αναγκαιότητα της αποδοχής από την κοινότητα, που είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο.
Τα παιχνίδια που πρόκειται να προσφέρουμε σε αυτή τη συνεδρία μάς επιτρέπουν να απελευθερωθούμε από τις επιταγές του κανόνα του σωστού και του λάθους, επίσης να συμφιλιωθούμε με όλη μας την ύπαρξη.
ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ
Ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας άνθρωπος με προβλήματα ψυχικής υγείας. Επισκέπτεται έναν θεραπευτή, αλλά δε μιλάει σε κανέναν γι’ αυτό, ούτε στους πιο κοντινούς φίλους του ούτε στην οικογένειά του. Δεν θέλει να αλλάξει η συμπεριφορά τους απέναντί του και φοβάται ότι θα παρεξηγηθεί αν μαθευτεί ότι είναι ψυχικά άρρωστος. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι γύρω του συνεχίζουν να τον αντιμετωπίζουν όπως πάντα. Στην πραγματικότητα, του δόθηκαν πολλές νέες ευθύνες στην εργασία, αρμοδιότητες που εξάντλησαν το μυαλό του. Τελικά, αγχωνόταν όλο και περισσότερο και έτσι έχασε τη δουλειά του. Οι φίλοι του απομακρύνθηκαν από αυτόν και ακόμη και η οικογένειά του τον κατηγόρησε για έλλειψη επαγγελματισμού και για την ανικανότητά του να χειριστεί λίγο περισσότερη ευθύνη.
ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ
Η εκπαιδεύτρια/ο εκπαιδευτής καλωσορίζει τις συμμετέχουσες/τους συμμετέχοντες και τους ενημερώνει για το σενάριο περίπτωσης (βλ. παραπάνω) είτε μέσω παρουσίασης power point είτε προφορικά. Αφού ενημερώσει τις συμμετέχουσες/τους συμμετέχοντες για το σενάριο, η εκπαιδεύτρια/ο εκπαιδευτής παρουσιάζει τους στόχους της συνεδρίας επισημαίνοντας το είδος της επιθετικότητας, τα συναισθήματα και τις στρατηγικές αντιμετώπισης:
o Τύπος επιθετικότητας: φόβος για κοινωνικό στίγμα που οδηγεί σε σχεσιακή επιθετικότητα
o Συναισθήματα: ντροπή, φόβος
o Αντιμετώπιση: στρεσογόνοι παράγοντες που σχετίζονται με ψυχική ασθένεια / κοινωνικό στίγμα
Ερωτήσεις και απαντήσεις:
1η ερώτηση
Σε ποιο σημείο του σεναρίου θεωρείτε ότι ο πρωταγωνιστής έπεσε θύμα βίας; Σε τι είδους βία αναφέρεται το σενάριο;
1η απάντηση
» Όταν οι φίλοι του αποφάσισαν να απομακρυνθούν από αυτόν.
» Όταν η οικογένειά του τον κατηγόρησε για μη επαγγελματισμό στην εργασία του.
» Αναφέρεται στη συναισθηματική βία.
2η ερώτηση
Πιστεύετε ότι οι σκέψεις, οι ενέργειες, τα συναισθήματα και οι στάσεις που υιοθέτησε ο πρωταγωνιστής του σεναρίου τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση; Υπάρχουν εναλλακτικές ιδέες;
2η απάντηση
Όχι, δεν είναι ακόμη σε θέση να αντιδράσει με ειλικρίνεια και να προστατεύσει τον εαυτό του. Εάν δεν «ανοιχτεί», ούτε θα πάρει βοήθεια από τους γύρω του σε σχέση με την ψυχική του ασθένεια ούτε θα καταλάβουν οι γύρω του την κατάσταση του ούτως ώστε να αντιδράσουν ανάλογα.
3η ερώτηση
Ποιες άλλες παρεμβάσεις και ενέργειες θα μπορούσαν να βοηθήσουν περαιτέρω τον πρωταγωνιστή μας να αντιμετωπίσει αυτό το περιστατικό και άλλα παρόμοια περιστατικά στο μέλλον;
3η απάντηση
» Παρεμβάσεις θεραπευτικής αγωγής
» Ιατρικές παρεμβάσεις
» Επαγγελματικές παρεμβάσεις
» Παρεμβάσεις κοινωνικής μέριμνας
Στη συνέχεια γίνεται μια συζήτηση και οι συμμετέχουσες/οντες εκφράζουν τις ιδέες τους. Με την ολοκλήρωση αυτής της ενότητας, οι συμμετέχουσες/οντες θα πρέπει να έχουν ξεκαθαρίσει ότι αυτό το υποθετικό σενάριο ασχολείται με: τη σχεσιακή επιθετικότητα που έχει ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό, τον οστρακισμό και ότι το συναίσθημα στο οποίο θα επικεντρωθεί αυτή η συνεδρία είναι η ντροπή και ο φόβος.
ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
Αυτή η συνεδρία πραγματοποιείται μεταξύ της εκπαιδεύτριας/του εκπαιδευτή (επαγγελματία τεχνικών αυτοσχεδιασμού) και των επαγγελματιών ψυχικής υγείας. Όλοι πρέπει να φορούν άνετα ρούχα και παπούτσια.
- Διάρκεια: 90 λεπτά.
- Αριθμός συμμετεχουσών/όντων: 6-20.
- Τόπος: Ένα δωμάτιο όπου να υπάρχει χώρος για κίνηση.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε αυτές τις συνεδρίες προτείνεται ένα σύνολο δραστηριοτήτων για την αντιμετώπιση των συναισθημάτων που προκαλούνται από καταστάσεις λεκτικής βίας, ορισμένες δραστηριότητες μπορεί να είναι καταλληλότερες σε σχέση με κάποιες άλλες για τους τελικούς αποδέκτες/εκπαιδευόμενους. Αυτό εξαρτάται από παράγοντες όπως η κουλτούρα τους ή η ψυχική τους ασθένεια (π.χ. δραστηριότητες που περιλαμβάνουν σωματική επαφή). Ο επαγγελματίας ψυχικής υγείας που θα ηγηθεί της εκάστοτε συνεδρίας στους λήπτες μπορεί να παραλείψει ή να τροποποιήσει κάποιες από τις ασκήσεις προσαρμόζοντας τες στις ανάγκες των εκπαιδευομένων.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Εισαγωγή
– Διάρκεια: 10 λεπτά.
– Περιγραφή: Παρουσιάζεται το σενάριο, οι ερωτήσεις και το συναίσθημα.
Εισαγωγικές Ασκήσεις – Εκπαίδευση στον αυτοσχεδιασμό
1. Άσκηση 1: Αριθμοί, οκτώ ενέργειες
– Διάρκεια: 20 λεπτά (για ομάδες 12-16 ατόμων).
- Σκοπός: να ζεσταθεί το σώμα, να ενεργοποιηθεί το μυαλό
- Περιγραφή: Η ομάδα περπατάει σε όλο τον χώρο. Περπατάμε χωρίς να κοιτάμε το έδαφος, επικοινωνούμε με τις/τους συναδέλφους μας, προσπαθώντας να τους κοιτάμε στα μάτια. Η εκπαιδεύτρια/ο εκπαιδευτής λέει:
» Κάθε φορά που λέω το νούμερο 1, θα πηδάμε επί τόπου.
» Κάθε φορά που λέω το νούμερο δύο, θα χορεύουμε φλαμένκο και θα λέμε, «Όλε! Όλε! Και όλε!»
» Κάθε φορά που λέω το νούμερο 3,θα πηδάμε μέσα σε μια λακκούβα.
» Κάθε φορά που λέω το νούμερο 4, το έδαφος θα καίει τα πόδια μας θα φωνάζουμε, «ω, ω, ω!» ή «άι, άι, ‘αι!».
» Κάθε φορά που λέω το νούμερο 5, θα βάζουμε τα πόδια μας στο νερό και θα μας ανακουφίζει και θα λέμε, «αααααα…» (οι αριθμοί 4 και 5 πρέπει παίζονται ο ένας μετά τον άλλον πάντα).
» Κάθε φορά που λέω το νούμερο 6, θα σκύβουμε, έτσι ώστε να αποφεύγουμε ένα κλαδί και να μη μας χτυπάει στο κεφάλι.
» Κάθε φορά που λέω το νούμερο 7, θα πλησιάζουμε πιο κοντά η/ο μία/ένας την/τον άλλη/άλλο και θα λέμε, " Είμαι πολύ χαρούμενη/ος που σε βλέπω», δίνοντάς της/του μια μεγάλη αγκαλιά.
» Κάθε φορά που λέω τον αριθμό 8, θα κάνουμε μια κίνηση τζούντο.
Αυτή η δραστηριότητα προσπαθεί να ενεργοποιήσει το σώμα και το μυαλό. Το σώμα κάνει παιχνιδιάρικες κινήσεις ούτως ώστε να χαλαρώσει και να δημιουργηθεί μια επαφή με τις άλλες συμμετέχουσες/τους άλλους συμμετέχοντες. Επίσης, ενεργοποιεί το μυαλό καθώς πρέπει να απομνημονεύει αριθμούς και ενέργειες.
Αφού παίξει η ομάδα για περίπου 10 λεπτά, είναι σημαντικό να καταλάβουν οι συμμετέχουσες/οντες ότι μερικές φορές το πιο φυσιολογικό είναι να κάνουν λάθη και να μην γνωρίζουν ποια κίνηση συνδέεται με τον κάθε αριθμό. Ωστόσο, πρέπει να εμπιστευόμαστε τη διαίσθησή μας και να ενεργούμε. Υπάρχει ελευθερία να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις. Πρέπει να ενεργούμε και όχι να παραλύουμε κοιτάζοντας τους διπλανούς για να δούμε ποια απόφαση θα πάρουν αυτές/οί ή να σκεφτόμαστε ότι οι άλλες/οι θα γνωρίζουν περισσότερα από εμάς, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε όλοι εξίσου χαμένοι. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν ενώ όλες/οι οι συμμετέχουσες/οντες περπατούν στον χώρο.
Στη συνέχεια, τοποθετούνται οι συμμετέχουσες/οντες σε δυο γραμμές όπου το ένα άτομο είναι απέναντι από το άλλο. Σε αυτό το σημείο τους επιτρέπεται να παρακολουθούν ενώ οι άλλοι παίζουν το παιχνίδι και μετά αλλάζουν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Εκεί που πρέπει να εστιάσει ο αναστοχασμός είναι η ανάγκη να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, να αποφασίζουμε δημιουργικά και να κάνουμε αυτό που μας έχουν πει για το τι πραγματικά θέλουμε να κάνουμε.
Άσκηση 2: Μετράω έως το 10
– Διάρκεια: 10 λεπτά
- Σκοπός: να εξερευνήσετε την θέση του καθένα και τις γνώσεις της ομάδας
Μόλις οι συμμετέχουσες/οντες ζεσταθούν και γελάσουν μαζί, θα προχωρήσουμε στην παρουσίαση.
– Περιγραφή: Φτιάχνουμε όλοι έναν κύκλο και ακολουθούμε τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Στη συνέχεια, θα μετρήσουμε ως το 10. Είναι κάτι που φαίνεται απλό. Κάνουμε τον πρώτο γύρο, αλλά μετράμε μόνο ως το 10. Με τη σειρά, συνεχόμενα:
1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,1,2,3,4,5,6,7,8, 9 και 10.
Μπορεί να σκεφτείτε, "Πόσο ανόητο είναι αυτό!"
Αυτό που θα κάνουμε στη συνέχεια είναι να βάλουμε 3 (τρεις) διαφορετικές εντολές στους αριθμούς, για παράδειγμα στους αριθμούς 1, 5 και 10. Λέμε στις συμμετέχουσες/στους συμμετέχοντες ότι αυτοί είναι οι απαγορευμένοι αριθμοί. Επομένως δεν επιτρέπεται να πουν αυτούς τους αριθμούς. Αντί να λένε τον αριθμό 1, θα μπορούσαν να λένε το όνομά τους. Αντί να λένε το νούμερο 5, θα διπλώνονται προς το πάτωμα, βάζοντας τα χέρια τους στο κεφάλι τους, λέγοντας, «Μπουμ!» Τέλος, αντί να λένε τον αριθμό 10, θα λένε το μέρος (πόλη) όπου γεννήθηκαν.
Αυτός ο γύρος που πρέπει να γίνει με την ίδια ταχύτητα που είχε και ο προηγούμενος γύρος χωρίς τις αλλαγές. Σκοπός είναι να μην σκέφτονται οι συμμετέχουσες/οντες πάρα πολύ, να επικεντρώνονται στο παιχνίδι (το γεγονός ότι παίζουν) και να κάνουν λάθη. Όλα αυτά, για να μπορέσουμε να καταλήξουμε στον τελικό αναστοχασμό αυτού του παιχνιδιού, ότι δηλαδή η διαδικασία της μάθησης προέρχεται από το σφάλμα που διαπράττουμε, και εκεί είναι που γεννιέται η επιτυχία.
Για παράδειγμα, το παιχνίδι θα ήταν, «Μπέρτα, 2, 3, 4, Μπουμ!, 6, 7, 8, 9, Βαγιαδολίδ, Μαρία, 2, 3, 4, Μπουμ!, 6, 7, 8, 9, Λεόν, …» και ούτω καθεξής έως ότου εκτελεστούν αρκετοί γύροι του παιχνιδιού.
Αυτό που κάνει αυτή την εκδοχή του παιχνιδιού ενδιαφέρουσα είναι ότι φαίνεται εύκολη, όπως η πρώτη του εκδοχή. Ωστόσο, όπως και πολλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή, η/ο καθεμία/καθένας θα αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του. Δεν συμβαίνει κάτι αποκλειστικά σε ότι έχω κάτι «χειρότερο» από τους υπόλοιπους. Δεν πρέπει να κρίνω πώς το κάνω, αλλά να παρατηρώ ότι είναι εξίσου δύσκολο για όλους – κάτι τόσο ανόητο όπως το να μετράω έως και 10. Αυτό που συμβαίνει σε μένα δεν είναι τόσο σπάνιο.
ΣΤΟΧΟΙ: Είναι σημαντικό να δημιουργηθούν δεσμοί και συνεργασία
Άσκηση 3: Οι γλύπτες
– Διάρκεια: 15 λεπτά, σε αυτό το χρονικό διάστημα τα ζευγάρια θα αλλάξουν 3 (τρεις) φορές
- Σκοπός: να αφήσουμε τους άλλους να φανούν και να παρατηρήσουμε
- Περιγραφή: Διαιρούμε την ομάδα σε ζευγάρια. Θα δουλέψουμε πάνω στην παρατήρηση και στην ακρόαση. Το ένα μέλος του ζευγαριού θα είναι η/ο «Α», και το άλλο θα είναι η/ο «Β». Θα κάνουν την άσκηση εναλλάξ. Όλα τα ζευγάρια θα αποφασίσουν ποιος θα είναι η/ο «Α» και ποιος θα είναι η/ο «Β».
Πρώτα, ξεκινά με η/ο «Α». Αυτός / αυτή θα επιλέξει μια στάση, σαν να ήταν άγαλμα. Αυτός/αυτή θα πρέπει να παίξει / να ασχοληθεί με την τοποθέτηση των δακτύλων, των χεριών, των ποδιών, των ποδιών, με τις γκριμάτσες του προσώπου, των ματιών, ... Ενώ η/ο Α ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ/ΤΟΥ, Η/Ο Β ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΜΕ ΓΥΡΙΣΜΕΝΗ ΠΛΑΤΗ. Όταν η/ο «A» είναι έτοιμη/ος, θα πει, "Τώρα!" και η/ο «Β» θα γυρίσει. Έχει 15 δευτερόλεπτα για να παρατηρήσει προσεκτικά το γλυπτό που δημιούργησε το ζευγάρι του…. Σε αυτό το σημείο, η εκπαιδεύτρια/ο εκπαιδευτής θα σφυρίξει, ή μπορεί απλώς να πει, «στοπ!». Τότε η/ο «B» πρέπει να γυρίσει ξανά την πλάτη του στην/ον συμπαίκτρια/η του. Εκείνη τη στιγμή, η/ο «Α» πρέπει να αλλάξει κάτι στη στάση του/της. Για παράδειγμα, εάν η/ο «Α» έχει ανοιχτές και τις δύο παλάμες, μπορεί να κλείσει ένα από τα δάχτυλά του ή εάν το στόμα του είναι κλειστό, μπορεί να το ανοίξει λίγο. Η/ο Α θα πει ξανά, "Τώρα!" και η/ο Β θα γυρίσει και θα πρέπει να ανακαλύψει τι έχει αλλάξει στη στάση της/του Α.
Θα το κάνουν για περίπου 4 λεπτά. Αφού κάθε μέλος του ζευγαριού το κάνει για 4 λεπτά, θα αλλάξουμε τα ζευγάρια. Τα ζευγάρια δουλεύουν ταυτόχρονα.
ΣΤΟΧΟΙ: Είναι σημαντικό να αφιερώσουν χρόνο για να παρατηρήσουν τον εαυτό τους, να δώσουν προσοχή σε άλλους συναδέλφους, να κοιτάξουν «βαθιά», και πάνω απ 'όλα, να επιτρέψουν στον εαυτό τους να φανεί. ΝΑ ΦΑΝΕΙ/ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.
Θα μιλήσουμε για ένα τέτοιο συναίσθημα, επίσης για τη σημασία του να βλέπουμε και να μας βλέπουν οι άλλοι.
Άσκηση 4: Ο καθρέφτης
- Διάρκεια: 20 λεπτά
- Σκοπός: για σύνδεση
- Περιγραφή: Για αυτό το παιχνίδι, θα χρειαστεί να παίξουμε μουσική
Θα χωρίσουμε την ομάδα σε ζευγάρια, προτείνοντας να συνεργαστούν με κάποιον που δεν έχουν συνεργαστεί στο προηγούμενο παιχνίδι. Ισχύει η ίδια συνθήκη, αποφασίζουν ποιος είναι η/ο «Α» και ποιος η/ο «Β».
Η/ο «Α» θα ξεκινήσει και αυτός/αυτή πρέπει να κάνει πολύ αργές κινήσεις τις οποίες πρέπει να ακολουθεί η/ο «Β» σαν να ήταν ο καθρέφτης της/του Α… Μπορούν να κινηθούν σε όλο τον διαθέσιμο χώρο, έως ότου η εκπαιδεύτρια/ο εκπαιδευτής πει, «ΑΛΛΑΓΗ!», Θα πρέπει να κοιτάξουν ο ένας τον άλλον. Δεν μπορούν να αποφύγουν ο ένας το βλέμμα του άλλου.
Θα χρειαστούν 3 (τρία) λεπτά. Μετά από αυτό, οι «Α» και «Β» ανταλλάσσουν το ρόλο τους (Α σε Β, Β σε Α). Το ζευγάρι πρέπει να αλλάξει τρεις φορές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο προβληματισμός αυτού του παιχνιδιού συνδέεται με το προηγούμενο, που είναι το βλέμμα των άλλων. Θα ρωτήσουμε αν ήταν εύκολο, δύσκολο για αυτούς.
Άσκηση : Εικόνα γραμμή
- Διάρκεια:
- Σκοπός: να ελευθερωθούμε και να αποδεχτούμε τους φόβους ως μέρος της ανθρωπότητάς μας
- Περιγραφή: Θα χωρίσουμε την ομάδα σε δυο μέρη. Η εκπαιδεύτρια/ο εκπαιδευτής στέκεται στη μέση. Θα σχηματίσουμε δύο σειρές, τη δεξιά και την αριστερή. Το κάθε άτομο θα έχει πάντα ένα άλλο μπροστά του.
Η άσκηση θα ξεκινήσει από αυτούς στη δεξιά σειρά. Όλοι στη δεξιά σειρά πρέπει να πουν τα πράγματα που τους δίνουν μεγάλη χαρά, εν τω μεταξύ η απέναντι σειρά θα ακούει και θα παρατηρεί μόνο. Πρέπει να το λένε ότι λένε ενώ ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΝ. Όλες/οι οι συμμετέχουσες/οντες συνεχίζουν να πηδούν και να απευθύνονται στο πρόσωπο που βρίσκεται απέναντί τους. Πρέπει να το κάνουν σαν σε επαναλαμβανόμενο μοτίβο.
«Το καλοκαίρι, μου δίνει μεγάλη χαρά ... Τα σκυλιά μου, με κάνουν χαρούμενη/ο ... Το παγωτό βανίλια, μου δίνει μεγάλη χαρά ... Όταν βγαίνει το ουράνιο τόξο, με κάνει χαρούμενη/ο...» και ούτω καθεξής. Χοροπηδούν για ένα λεπτό αφήνοντας τον εαυτό τους να «ξεφύγει». Επαναλαμβάνουν όλη την ώρα τη φράση, «ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ/Ο». Όταν περάσει ένα λεπτό, θα πούμε «στοπ», και τότε η άλλη σειρά θα αρχίσει να λέει: "ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ/Ο ..."
Στην ίδια δυναμική, να επαναλαμβάνετε τη λέξη / φράση που ορίζει τη δράση (pet word) χωρίς όμως να περιορίσετε αυτό που θέλει να πει το μυαλό σας. Αυτό συμβαίνει ενόσω πηδάτε. Όταν περάσει ένα λεπτό, θα πούμε «στοπ». Τότε η σειρά στα δεξιά θα ξεκινήσει ξανά και στη συνέχεια η φράση που θα ορίζει τη δράση θα είναι, «ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΝΑΣΤΑΤΩΜΕΝΗ/ΟΣ». Οι συμμετέχουσες/οντες πρέπει να έχουν τα χέρια τους σταυρωμένα/δεμένα και πιεσμένα στο σώμα τους. Αφού περάσει ένα λεπτό, ή εκπαιδεύτρια/ο εκπαιδευτής λέει, «στοπ». Στη συνέχεια είναι η σειρά της ομάδας στα αριστερά, που παίρνει το λόγο και λέει, «ΔΕΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ/ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ...» για ένα λεπτό και μετά σταματάει. Για τον τελευταίο γύρο, πρέπει να πουν, «ΦΟΒΑΜΑΙ ...» ενώ πηδούν και ανοίγουν τα χέρια τους. Για παράδειγμα, μπορούν να πουν, «Φοβάμαι το σκοτάδι ... Φοβάμαι τα σκυλιά ... Φοβάμαι ότι θα απορριφθώ ... Φοβάμαι ότι δεν θα ερωτευτώ ποτέ ...» Μετά από αυτό, η αριστερή σειρά θα κάνει ακριβώς το ίδιο.
Όταν θα πούμε «στοπ» για τελευταία φορά, τους προσκαλούμε να αγκαλιαστούν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Τελειώνουμε τη δραστηριότητα καθισμένοι στις καρέκλες ή στο πάτωμα φτιάχνοντας μαζί έναν κύκλο. Αυτό έχει ως στόχο να μιλήσουμε για τη συνεδρία, να μιλήσουμε για τους φόβους και τις χαρές μας, καθώς και τη σημασία του να είμαστε σε θέση να εκφράσουμε πώς αισθανόμαστε για κάτι. Αυτά δεν είναι παράξενα πράγματα, αλλά είναι βαθιά ανθρώπινα πράγματα. Οι άλλοι πρέπει να γνωρίζουν για εμάς γιατί αυτό ακριβώς είναι που μας βοηθάει συνδεόμαστε, να κοιτάμε τους άλλους στα μάτια χωρίς φόβο.
